رژ لبدر میان مهاجران پیوریتن در ایالات متحده در قرن هجدهم محبوبیت نداشت. زنانی که عاشق زیبایی بودند، وقتی کسی نگاه نمیکرد، لبهای خود را با روبان میمالیدند تا رنگشان افزایش یابد. این وضعیت در قرن 19 رایج شد.
در جریان تظاهرات حق رأی در شهر نیویورک در سال 1912، فمینیست های معروف رژ لب زدند و رژ لب را نمادی از آزادی زنان نشان دادند. در ایالات متحده در دهه 1920، محبوبیت فیلم ها به محبوبیت رژ لب نیز منجر شد. پس از آن، محبوبیت رنگ های مختلف رژ لب تحت تأثیر ستارگان سینما قرار می گیرد و این روند را هدایت می کند.
پس از پایان جنگ در سال 1950، هنرپیشهها ایده لبهایی که پرتر و جذابتر به نظر میرسند را رایج کردند. در دهه 1960 به دلیل محبوبیت رژ لب در رنگ های روشن مانند سفید و نقره ای، از فلس های ماهی برای ایجاد جلوه چشمک زن استفاده شد. زمانی که دیسکو در سال 1970 محبوب شد، بنفش رنگ رژ لب محبوب بود و رنگ رژ لب مورد علاقه پانک ها مشکی بود. برخی از طرفداران عصر جدید (نیو اجر) شروع به آوردن مواد طبیعی گیاهی به رژ لب کردند. در اواخر دهه 1990، ویتامین ها، گیاهان، ادویه ها و مواد دیگر به مقدار زیادی به رژ لب اضافه شد. بعد از سال 2000، گرایش به نمایش زیبایی طبیعی بوده است و رنگ های مرواریدی و قرمز روشن بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. رنگ ها اغراق آمیز نیستند و رنگ ها طبیعی و براق هستند.
زمان ارسال: مارس-28-2024